هوش مصنوعی: اگر تو رحمت و لطفی به من کنی و برای درد پنهانم چاره‌ای پیدا کنی، بدان که من چطور از دوری‌ات می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: چند بار باید در کوی تو به خاطر یاد تو بر زمین بنشینم و با اشک‌های خود آتش دل را خاموش کنم؟ تا چند وقت باید این حالت را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: من در دام خودت اسیر شدم و مانند حیوانی نر به سرعت از آن خارج شدم. ای کاش می‌دانستی که کمان ابروی من چقدر قوی و تاثیرگذار است.

هوش مصنوعی: به چهره‌ی زرد من نگاه کن و از من روی برمتاب، زیرا نمی‌خواهم اشکم را ببینی و وقتی که اشکم را از نظر دور کنی، از خودم دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر جانم به عشق تو تلاشی کند، به من اجازه بده که قدمی در راهت بردارم. ای عشق، رنجی بکش و من را از خود دور کن تا بتوانم بهتر به تو خدمت کنم.