هوش مصنوعی: دیروز شب به یاد عشق، شعری عاشقانه در دل می‌سرودم و با خود زمزمه می‌کردم.

هوش مصنوعی: با من در حال نوشیدن شراب بودند و من داستانی را برایشان تعریف می‌کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف او بلند است، حس می‌کنم که با خیال او می‌توانم سخن بگویم.

هوش مصنوعی: من دربارهٔ خصوصیات دانه‌های قیمتی اشک، در برابر یگانه‌ای صحبت می‌کردم.

هوش مصنوعی: در میان ستاره‌ها، در زیبایی‌اش به مه می‌نگریستم و او را به زیبایی‌اش ستایش می‌کردم.

هوش مصنوعی: چشمک و ناز او را مانند نواختن نی می‌دانستم و وقتی دل‌تنگ می‌شدم، او را نشانه‌ای برای دلم می‌خواندم.

هوش مصنوعی: از آتش چهره‌اش که مجلس را روشن می‌کند، به شمع گفتم که تنها یک شعله دارد.

هوش مصنوعی: باد به نرمش و لطافت، موهای او را نوازش می‌کرد و من در دل، درخواست می‌کردم که ای کاش این باد، موهای او را همیشه مرتب و زیبا نگه دارد.

هوش مصنوعی: اگر اشکم از سرم می‌ریخت و با کسی در این مورد صحبت نمی‌کردم، این ماجرا را بازگو نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: تا صبح به داستان کمال می‌پرداختم و سرم را به آن درگاه می‌نوشتم.