هوش مصنوعی: من به قصد دیدن محبت و زیبایی معشوقه، تصمیم دارم در کوچه‌ای که محبوبم در آن است، مقیم شوم.

هوش مصنوعی: من لباس عارفانه را به فروش می‌رسانم و کتابم را گرو می‌گذارم تا باده بنوشم و از زیبایی‌های بهشت لذت ببرم.

هوش مصنوعی: من همه چیز را رها می‌کنم و از زندگی و دنیا دل می‌کَنم و تنها به دامن دلخواهی چنگ می‌زنم.

هوش مصنوعی: من از توبه کردن دست برنمی‌دارم و با زیبایی‌ام که همچون گیسوی سرخود در میان سیاه‌چاله‌ها و دل‌مشغولی‌ها گیر کرده‌ام، در ارتباط هستم.

هوش مصنوعی: اگرچه گاهی فکر می‌کنم که می‌توانم از زیبایی خط تو، غباری بر دل پرآشوب خود بنشانم و آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: ای زاهد شهر، تو از روی نصیحت کن، اما من قبول نمی‌کنم؛ زیرا آن کسی که به حساب بیاورم و نصیحتش کنم، تو نیستی.

هوش مصنوعی: اگر تو زیبايي خود را از من پنهان کنی، من از روی دل و زیبایی‌ات برای خودم خوشنودی‌ای به دست می‌آورم.