هوش مصنوعی: شب گذشته در خواب، تصوری از چشمان و ابروهایت داشتم که همچون جادوگران مسحورکننده در مکانی مقدس به نظر می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، با چشم و دل، احوال دردناک و غمگین خود را گاهی در آتش رنج و گاهی در آب می‌دیدم.

هوش مصنوعی: در آن زمان که به زیبایی چهره و موهای تو فکر می‌کردم، در روز روشن، به آن ساعت، شب با نور ماه را می‌دیدم.

هوش مصنوعی: چرا با فکر غمگین خود را آشفته می‌کنی؟ اگر از لبانت چشیدنی داشتم، جانم لحظه‌ای سیراب می‌شد.

هوش مصنوعی: مانند خاک درگاه تو، چشمانم به تو می‌نگرد و بر سرنوشت من، درب خوشبختی را از آن راه می‌دیدم.

هوش مصنوعی: از جدایی رنج می‌بردم و هرگز آرزویی نداشتم، ولی هر نوع سختی را بدون دلیل و بی‌سبب می‌دیدم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به یاد زیبایی دلتنگ و خسته‌ام، از چشمان او مانند عقیق باارزش، طراوت و زیبایی را می‌نگرم.