هوش مصنوعی: من می‌دانم که تو به زیبایی و محبت‌های محبوبم آگاه هستی و به آن احترام می‌گذاری، اما تو را به عنوان رقیب خود نمی‌دانم و این را بخوبی می‌فهمم.

هوش مصنوعی: در مهمانی عشق او، انتظار دارم که در این سفره، کباب جگر بر سر سفره قرار گیرد و من هم نصیب خود را از این عشق دریافت کنم.

هوش مصنوعی: مثل من که از ظلم او فریادهای زیادی سر داده‌ام، پرنده‌ی گل که ناله کرده، من می‌دانم چه دردهایی را کشیده است.

هوش مصنوعی: در خط یار، معانی ظریف و پنهانی وجود دارد که تو، ای ادیب، نمی‌توانی آن‌ها را درک کنی؛ اما من به خوبی از آن‌ها آگاه هستم.

هوش مصنوعی: دل من نسبت به موهای تو چگونه است، از این غریبی نپرس؛ زیرا وقتی شب بگذرد، من می‌دانم که چه بر من خواهد گذشت.

هوش مصنوعی: نسیم چه پیامی به تو داد؟ به من بگو که زلفم را رها کن، چون من همچون عطر و بوی خوشی هستم و ارزش وجودم را می‌دانم.

هوش مصنوعی: غم را به دل راه نده؛ دلبر گفته است که پزشک نمی‌تواند این درد را درمان کند، اما من راه علاج آن را می‌دانم.