هوش مصنوعی: چرا معشوق از من دلخور است؟ نمی‌دانم چه گناهی کرده‌ام. نمی‌دانم چگونه می‌توانم دوباره راه را به سوی او باز کنم.

هوش مصنوعی: اگر از ظلم و ستم نگاه او فرار کنم، جز در سایه‌ی موهایش هیچ‌جای دیگری را برای پناه بردن نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به او، مانند آب و آتش باید پیامبری را فرستاد. ولی نمی‌دانم که این پیامبر باید از دل اشک و آه من بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: دیدن دوستان و آشنایان باعث شادی و جشن برای من می‌شود، اما نمی‌دانم این جشن چه زمانی برای من خواهد بود.

هوش مصنوعی: زیبا رویان همه مادی و جسمانی هستند، اما او مثل نور است. در این ادعا، از روی دوست خود، روشن‌تر از این دلیل نمی‌توانم بیاورم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که دل آرامش را در بهشت برین کجا پیدا کنم، زیرا تنها آرامگاهم را خاک در آن می‌شناسم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که کمال و پیشرفت تنها از مسیر خاک و سختی‌ها به دست می‌آید، من نمی‌توانم غیر از این بی‌احترامی، چیزی دیگری را به حساب آورم؛ چون این حرف به نوعی به عظمت و مقام خودم لطمه می‌زند.