هوش مصنوعی: من جان و دل دارم، همچنین سر و مال. اگر از تو دستوری بیاید، دل را از همه چیز جدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو زندگی من هستی و به همین دلیل بدون تو جانم را نخواهم داد. تو چشمان من هستی و به همین خاطر همیشه به تو نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ‌گونه جذبه و جذابیتی در کنار زاهدی که خشک و بی‌عاطفه است، ندارم، اما او با دامن پاک و ترش، به زندگی ادامه می‌دهد و من نیز با چشم‌های پر از احساس، به او نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر آه و ناله‌های صبحگاهی صوفی، دل تاریکت را با خود ببر که این آینه روشن من از همان ناله‌های صبحگاهی شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: می‌گویند که نقص من از کمال تو ناشی می‌شود، اما اگر نگاه کردن به من عیب است، پس من چه هنری دارم؟