هوش مصنوعی: سرو زیبایی که از باغ به سمت ما آمد کیست و آن غنچه‌ای که باعث شد دل‌ها از او خون گریه کنند، چه کسی است؟

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف میوه‌ای می‌پردازد که از باغ بهشت آمده و درخت آن به‌نزدیکی انسان‌هاست. این میوه نماد یک چیز خاص و مطلوب است، و سؤال می‌شود که چه کسی به آن میوه دست پیدا خواهد کرد. به‌نوعی به جست‌وجو و آرزوی انسان‌ها برای رسیدن به چیزی باارزش و زیبا اشاره دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی خورشید با غبار پوشیده می‌شود، چهره‌ای که زیر خط ریحان قرار دارد، مانند گل بلسان کیست.

هوش مصنوعی: ای باد صبا، از هر طرف بوی عطر تو به مشام می‌رسد. در میان گل‌ها، بویی که شبیه بوی تو باشد، از کدام پیرهن به مشام می‌خورد؟

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که اگر کسی در لباس خود به آب برود، آن لباس خیس خواهد شد و آب باعث بالاتر رفتن رطوبت آن لباس می‌شود. در نهایت، پرسش این است که آن کسی که در لباسش خیس شده، چه کسی است؟ به نوعی، شاعر با این سوال به اهمیت فرد و تاثیر محیط بر او پرداخته است.

هوش مصنوعی: آن لباسی که تو پاره‌اش نکرده‌ای، در این صومعه، متعلق به چه کسی است که مثل گوشه‌نشینان زندگی می‌کند؟

هوش مصنوعی: آفرین! این غزل پر از زیبایی و زندگی است. امروز با این لطف و روانی که در کلمات وجود دارد، چه کسی می‌تواند مثل آن سخن بگوید؟