هوش مصنوعی: می‌گویند که من عاشق و بی‌خبر از خودم هستم، اما برای من چه فایده‌ای دارد که دنبال درک و فهم بگردم؟

هوش مصنوعی: من درباره‌ی اشک‌هایم با دوستم چیزی نگفتم، گویی که موضوعی آسمانی و خاص باشد.

هوش مصنوعی: وقتی مرا دید که دارم می‌گریم، گفت که من رفتم چون باران است و گل‌ها به زودی شکوفا خواهند شد.

هوش مصنوعی: امشب چه ستاره‌ای بر سرم به گردش درآمده که در در خانه‌ام اقامت گزیده است؟

هوش مصنوعی: سرو سهی که با باد مایل است، نشان از بی‌میلی و خستگی دارد. این بی‌میلی به نوعی به کسانی که خسته و ناامید هستند، احساس همدردی می‌کند.

هوش مصنوعی: به دل گفتم که هیچ، زلف محبوبی که به او دل بسته‌ام، هرگز باز نخواهد شد؛ اما مشکل این است که دل می‌گوید این کار دشوار است.

هوش مصنوعی: ماه در آسمان تو زیبا و دلنشین است، در حقیقت، ویژگی‌های بزرگش از آسمان به زمین نازل شده است.

هوش مصنوعی: بر روی بام تو دل‌های زیادی وجود دارد و این جای تعجبی ندارد؛ زیرا تو انسانی هستی با دل بزرگ و شخصیت برجسته.

هوش مصنوعی: بهترین و کامل‌ترین لحظه برای انسان لحظه‌ی وداع و رفتن او از این دنیا است، که در آن تنها چیز با ارزش که اهمیت دارد، عشق و محبت اوست که بر دوش می‌نشید.