هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از حالت گیجی و سرگردانی خود به خاطر اندیشه‌های بی‌فایده درباره زهد و پرهیزکاری سخن می‌گوید. او از ساقی می‌خواهد که به او کمک کند تا از این افکار بی‌ثمر رها شود و در این دوگانگی گرفتار نماند.

هوش مصنوعی: هر بار که مشاورانم به من می‌گویند باید با عقل و دین رفتار کنم، فریب می‌خورم. اما آیا کسی که عاشق است، به دین‌های مختلف متمایل خواهد شد؟

هوش مصنوعی: انتقادکننده‌ای که بی‌فایده است، از درد ما خبر ندارد. گاهی ما را دیوانه می‌نامد و گاهی عاقل، که این نشان از ناآگاهی او دارد.

هوش مصنوعی: هنوز نشانه‌هایی از وجود ما در دنیای مادی دیده نمی‌شود، اما در دل زیبایی‌های صورت‌های پری‌چهره، رد پای ما در این دنیای خاکی گم شده است.

هوش مصنوعی: نسیم از شمع مجلس حال پروانه را می‌پرسد که او بی‌خبر از حال جانبازان و افرادی است که به عشق سوخته‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از اشک‌ها از چشمانت ریخته شده و بین چشم و دل فاصله‌ای ایجاد کرده‌اند، اگر تو در میان این فاصله نبودید و خیال تو جلوی من قرار نمی‌گرفت.

هوش مصنوعی: امشب برف‌ها بر دامن کمال می‌بارند و این زیبایی مهرویان را چرا تحمل نمی‌کند؟ زیرا از آرزوی بی‌نتیجه خسته شده‌ام.