هوش مصنوعی: چشمی که در حالت مستی است، جهانی را به ویرانی کشانده و دل‌های بسیاری را آتش زده است. برخی را تحت تاثیر خود قرار داده و برخی دیگر را به کبابی تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: صیاد به گونه‌ای که جیلویش را به چالاکی می‌زند، با زلف و خال زیبایش تله‌ای برای شکار می‌سازد و خودش در خواب می‌رود.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌اش باعث شرمندگی دیگران شده است؛ زیرا همه در برابر تابش درخشش او، خود را ناامید و تیره‌رو احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: لبان شیرین و دلپذیر ما، از شکر هم شیرین‌ترند و در حقیقت، هیچ نوشیدنی دیگری نمی‌تواند به اندازه شراب آن‌ها خوشمزه و دلنواز باشد.

هوش مصنوعی: او با ترفند خود، از میان آن لب زیبا و خوش‌رنگ که به مانند یاقوت خالص است، چیزی را به دست آورد که صدای دلنشینی از آن بیرون آمد.

هوش مصنوعی: در جایی که غم و اندوه زنده است، شخصی که گریه‌اش بر دلش سنگینی می‌کند، با حالتی شبیه به حبابی که در بالای آب شکل می‌گیرد، دنیایی برای خود می‌سازد.

هوش مصنوعی: زمانی که لبان پر از شوق و زیبایی من، چون جانم به ناله و زاری درآمد، ای ساقی! باده‌ای بیاور که نوازنده با رباب بنوازد.