هوش مصنوعی: کسی که به دوست داشتن اهمیت نمی‌دهد، از زندگی و موجودیت خود بهره‌ای نمی‌برد؛ چون جسمی که از روح دور است، از جهان نیز بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: اگرچه در روز معاد، آب کوثر در بهشت برای انسان‌های صالح وجود دارد، اما در شرایط سخت و تاریکی‌ها، اگر ما از آن نعمت‌ها بهره‌مند نشویم، اشکالی ندارد.

هوش مصنوعی: رنگی از چهره زیبا و دلربا نمی‌توان گرفت جز جنگ و درگیری، همان‌طور که باغبان از گل‌ها و باغ خود نمی‌تواند لذت ببرد.

هوش مصنوعی: از آن زلفی که در دستانم نیست، چه سود می‌توانم ببرم؟ مانند تشنه‌ای هستم که از چاه بی‌حبل (رشته یا وسیله‌ای) نمی‌تواند بهره‌ای ببرد.

هوش مصنوعی: او خوشش می‌آید که بداند بدنم زخمی و آسیب‌دیده است، اما آیا زیبایی او تنها به صورتش است که جز استخوان چیزی ندارد؟

هوش مصنوعی: وقتی به شهر پارسا (نیکوکار) رفتم، نشانه‌ای از خاک آنجا گرفتم. با چشمانم که مثل چشمان نابینا به سرمه آغشته شده، نمی‌توانم از آن لذت ببرم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که سخنان من به زاهد تأثیری نداشته، چرا که درختی که خشک است، حتی اگر آب جاری به آن برسد، بهره‌ای از آن نخواهد برد. این بیان نشان‌دهنده بی‌فایده بودن سخنان در مورد کسانی است که ظرفیت و قابلیت جذب ندارند.