هوش مصنوعی: دل چه توان کند وقتی که زیبایی باغ و سرو را می‌بیند، در حالی که آرزو دارد از تمام مشغولیت‌ها و دغدغه‌هایش رهایی یابد.

هوش مصنوعی: مجلس ما وقتی تو هستی دیگر به شمع نیاز ندارد، چون با حضور تو همه چیز روشن و پرفروغ است.

هوش مصنوعی: همه از درد و رنجی که دارند، آتش به جانشان زده است، اما من خودم از حسرت آن درد و رنج بیشتر رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: ای زاهد خودپسند که تنها به خود و ظاهر خود اهمیت می‌دهی، مردم گرچه نتوانند بوی تو را استشمام کنند، اما می‌توانند از طریق حس‌های مختلف، وجود تو را احساس کنند.

هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی چشم‌هایت دل ما را اسیر کرده است، اما ما هیچ اطلاعاتی از ترک‌ها نخواستیم.

هوش مصنوعی: دوست می‌کشد و باز هم می‌گویم، سلیقه و اندیشه‌ات را در میان اطرافیان میزبانی نکن، چرا که تنها بیان و اظهار است که اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: دل تو را جذابیت و زیبایی زلف او برده است و این جای شگفتی ندارد اگر زیبایی او مانند یک گنجشک سیاه باشد که صید شده است.