هوش مصنوعی: سر زلف پریشان او، نشانی از شیروان دارد و این موضوع به روشنی بیانگر این است که او مانند چراغی در دامانش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هر شمعی که در مجلس قرار می‌گیره، اگر چهره‌ی تو رو ببینه، باید از جا برخیزه و خودش رو به حالت نشسته درآورد.

هوش مصنوعی: اگرچه دل شکسته‌ام راز خود را از جان پنهان نگه داشته است، اما نباید برای تو پوشیده باشد زخم‌های نهانش.

هوش مصنوعی: من به سر و قامت تو به اندازه‌ی زیبایی‌ات توجه کردم و می‌دانم که تو مثل گل سوسن و بی‌نظیری. این زیبایی‌ات در دل من جاودانه است.

هوش مصنوعی: به بچه‌ها بگو که بازی با زلف‌های او جذاب است، اما باید مراقب باشند چرا که این بازی واقعی نیست و به خطر می‌افتند.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی چهره‌ات مانند یک ادعای خوب و جذاب، دل را به خود جذب می‌کند، به گل برمی‌خورد و در برابر این اتهام، نسیم صبح نمی‌تواند از آن فاصله بگیرد و به آن بی‌توجهی کند.

هوش مصنوعی: موهای زیبای تو همچون طاووس زیبا و فریبنده‌ای است که در باغ گلستان خود می‌تازد. گویی که آن‌ها به شکلی خاص و لطیف بر روی سر تو قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: بگو آن درخت بلند و زیبا مثل من، خوش‌صدا و خوش‌لحن است، همان‌طور که من هم در دل خود یک پرنده خوش‌آواز دارم که در هنگامه‌ای به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کمال یک گفتار از این شعر در خاک عراق بیفتد، مانند مویی در چشمان سلمان، باید آن را در دقت و ظرافت جستجو کردی.