هوش مصنوعی: کجاست آبی که شعله‌های عشق من جگرم را سوزانده است؟ این نوری که به شدت می‌درخشد، هر چیزی را به خاکستر تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: بلغاری که صبح را نوید می‌دهد، حالا دیگر از تو خبر نمی‌آورد، مگر اینکه برای عشق تو جانش را بشکند و بال و پرش را بسوزاند.

هوش مصنوعی: باید طوری باشد که بر شمع بادی نوزد و آتش پروانه‌ای ضعیف چه ارزشی دارد اگر بسوزد.

هوش مصنوعی: دل من دوباره به آتش دوری سوخت و می‌بینی که چطور دوباره به سوزش افتاد.

هوش مصنوعی: دیروز کسی با نگاهش به من توجهی کرد که دلش بسیار نرم و حساس است، آیا این همه عشق و محبت فقط برای من نیست که به شدت دلم بسوزد؟

هوش مصنوعی: گفتم شاید با اشک ریختن، شعله‌های آتش دلکم شود، اما این سوز کم نشد، بلکه بیشتر شد و عمیق‌تر سوخت.

هوش مصنوعی: شعله‌های شمع در حال سوختن بودند و هر چه بیشتر می‌سوختند، هاله‌ای از روشنایی و کمال بیشتری ایجاد می‌کردند. این سوختن، نشان‌دهنده تلاش و از خودگذشتگی برای بخشیدن نور و زیبایی به دیگران بود.