هوش مصنوعی: عزیزم، روزی از کنار من رفتی و حالا که رفته‌ای، دیگر نمی‌توانم تو را ببینم. اما هرگز نمی‌توانم تو را از دل خود دور کنم، چون محبتت در قلب من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در دوری تو آنقدر گریه کردیم که جز اشک چیزی ندیدیم و هیچ کاری از دستمان برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر اجازه ندهی که به موهای تو دست بزنم، بگذار مانند زلف تو، سر خودم را در اختیار بگیرم.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که بلیل به گل حسرت می‌خورد و نگران است، من نیز به زیبایی تو نگران‌تر از او هستم.

هوش مصنوعی: از زیبایی و ناز چشمانش شکایت کردم، او گفت که به نوشیدنی و لذت آن تمایل داری، اما از درد و رنجی که در دل داری غافل هستی.

هوش مصنوعی: تا کی باید به فکر مشکلات و دردهای دل خود باشیم؟ ای کسی که مایه آرامش جان‌ها هستی، به دل‌های زخمی ما مدارا کن.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که این وضعیت ناپسند و ظلم در حق درویشان وجود دارد و دیگر کافی است. تا کی باید شاهان از این ستم‌گری‌ها بر دل افراد بی‌بضاعت خوششان بیاید و این ظلم ادامه یابد؟