هوش مصنوعی: دل اگر کسی را نداشته باشد، نمی‌توان آن را با شعر و کلام تسکین داد. عشق واقعی لازم است تا قلب بتواند به عواطف و احساسات خود پردازد و جان خود را به خطر بیندازد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه اشک‌های ما بر خاک ریخته است، تا زمانی که فرصتی باقی است، همچنان در پی او خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: اگر او بتواند کنار ما بنشیند، اشک ریختن از آب برایش ساده است. همچنین اگر بتواند مانند گلی آرامش را در کنار آب پیدا کند، این کار نیز برای او ممکن است.

هوش مصنوعی: سرو را به خاطر قد بلندی‌اش تحسین می‌کنند و از حیرت به جا مانده است. همچنین، از آنچه که درباره او می‌گویند، گیج و مبهوت شده و نمی‌داند باید کجا بماند.

هوش مصنوعی: لبخند او ما را مسحور می‌کند؛ ما هم مثل بچه‌ها با او بازی می‌کنیم و شادی‌اش به خاطر سن کمش و اینکه می‌توان به راحتی او را خوشحال کرد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهد عود (بازیابی) در برابر زلف و خال تو (عشق و زیبایی تو) شعله‌ور شود، باید اول چوبش را خوب بسوزاند و سپس آن را روشن کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان را از آتش بترسانی و او را در ترس دائمی نگه‌داری، هرگز به کمال نخواهد رسید. بنابراین، نباید همیشه نگران عواقب بد بود، بلکه باید به پیشرفت و رشد فکر کرد.