معشوق من زلفش همچون حرف دال خمیده و قامتش مانند حرف الف راست و دهانش مانند چشمه حرف میم تنگ است و این هر سه مانند دام (د+ا+م) همچون من انسانهای بسیاری را در جهان اسیر خود کرده اند.

هوش مصنوعی: او نتوانست صدای نوا را از دلش پنهان کند؛ چون آن لباس خاصی بود که بر تنش داشت و به نوعی نشانه شخصیت او بود.

هوش مصنوعی: با اینکه دامنش به اندازه گل پاک و تمیز است، اما تنها در خیال و آرزو زخم تنش نشان داده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از آن لب‌های شیرین که محبت می‌ریزد و زیبایی که اثر قلم او به زیبایی‌اش افزوده است.

گویا غنچه خود را در لطافت با لب معشوق من مقایسه کرده است و بادا که باد صبا دهانش را بخاطر این مقایسه نابجا خرد کند (کنایه از پرپر شدن غنچه بر اثر باد)

هوش مصنوعی: هر درخت سرسبزی که به خاطر ناز و شکوه تو به چالش بیفتد، باغبانان را وادار می‌کند که آن را به سوی آتش ببرند و از باغ خارج کنند.

هوش مصنوعی: عالمی هست که با کلمات زیبا و کامل صحبت می‌کند و گویی که افکار نیک و دل‌نشین او در آب سخنانش موج می‌زند.