هوش مصنوعی: آن چهره چون آفتاب، تابش زیبایی را به نمایش می‌گذارد. وقتی زیبایی او را می‌بینم، می‌فهمم که چقدر این توصیف به حقیقت نزدیک است و لازم است به آن پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: با تو بودن در شب‌ها، چون زلف‌های تو زیباست که این روزها به خواب می‌رود. ای کاش این خوشبختی را در بیداری می‌دیدم.

هوش مصنوعی: بروید و دل شکسته‌ام را بازجویی کنید. آن کسی که با نگاه لطفش آمده است. زیرا بر مستان (عاشقان) خیلی زیاد محبت و بخشش دارد؛ مثل اینکه کبابی را با نمک مزه‌دار می‌کند.

هوش مصنوعی: در بین چشم و دیدار محبوب، چندین مانع وجود دارد که تو را از حضور او دور می‌کند. ای پرده، چرا می‌افتی و مانع دیدن نمی‌شوی؟

هوش مصنوعی: اگر چشمانم خاک درب خانه‌ات را بخواهد و به آن نظر کند، پس آن را در آغوشش بریز؛ مردم می‌گویند خوبست و آن را در آب‌ریزد.

هوش مصنوعی: ای امام! اگر ابروانِ تو را در نماز ببینم، بعد از این، محراب را مثل چشم تو در خواب می‌بینم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که عشق به چهره‌ات جذابیتی دارد که داستان پروانه را در فردا از نور چراغ خواهند پرسید.

هوش مصنوعی: در اینجا شخص به دیگری با لحنی معترضانه و تلخ صحبت می‌کند و می‌گوید که ای روشنایی، تنها خداوند می‌داند حقیقت چیست. این گفت‌وگو نشان‌دهنده نوعی ناامیدی یا دلخوری است که در آن، فرد به دنبال پیدا کردن حقیقت یا پاسخ درست می‌باشد.