هوش مصنوعی: به کسی که از او نام محبوبش را پرسیدم، پاسخ داد که برای فهمیدن نام او باید از ماه تابان بپرسم. وقتی از او نام لبانش را خواستم، گفت که برای دانستن این موضوع باید از دل و جان خود کمک بگیرم.

هوش مصنوعی: به کسی گفتم نشانی از آن لبان زیبا به من بده. او با لبخندی ملایم پاسخ داد که از گل‌های خندان بپرسم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که دل‌ها را شبانه دزدید. با نوری که از خال و خطش می‌تابید، نشان داد و گفت که درباره این مسائل از دیگران بپرس.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چرا سرم به پای تو افتاده است. او جواب داد که از زلف من بپرس، یعنی این موضوع ربطی به من ندارد، باید از چیز دیگری بپرسی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چرا بر سینه‌ام زخم‌های زیادی دارم، او در جواب گفت که برای درد و رنجی که دارم، باید از عشق و چشمان زیبا سوال کنی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که با چشمانت دلم را تسخیر کردی و او در پاسخ گفت اگر می‌خواهی نشانه‌ای از این غارت بگویی، به ترکستان برو و از آنها بپرس.

هوش مصنوعی: به او گفتم، وقتی که زیبایی و جذابیت زلفت را درک می‌کنی، او پاسخ داد که با نسیم صبا برو و از راه هند راهنمایی بگیر.