هوش مصنوعی: سر من همیشه زیر قدم‌های تو باد و جانم نیز که در پایت باشد، از هر چیز دیگری خوش‌تر است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم پا در عرصه او بگذارم در حالی که حتی نمی‌توانم سرم را بر درگاهش بگذارم؟

هوش مصنوعی: جز نسیم صبحگاهی کسی به تو دسترسی ندارد، اما من به خاطر غیرتم از همین حالت هم ناراحتم.

هوش مصنوعی: دهان تو به قدری کوچک و شیرین است که حتی تصور آن هم برای آدم غیرممکن است.

هوش مصنوعی: دل سرگردان و بی‌قرار من تا کجا ادامه دارد؟ هیچ نشانی از نام و نشان خود نمی‌یابم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر غم تو نمی‌تواند تحمل کند، چه رسد به اینکه جان ناتوانم هم بتواند این بار سنگین را تحمل کند.

هوش مصنوعی: بهترین و زیباترین لحظه‌های شب زمانی است که ماه از آسمان ظاهر می‌شود، مانند اینکه دستی از دل به سمت افلاکیان دراز شود و بر جهان تاثیری بگذارد.