هوش مصنوعی: آن پسر با خوشحالی و شوخی می‌خورد خون من را، انگار که شیر مادرش را می‌نوشد و از ثروت پدرش بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: زمانی که معلم با ناز و غمزه‌اش دانش‌آموزان را به یادگیری ادب تشویق کند، این نشانه‌ای از هنر آموزش اوست، زیرا برخی از معلمان اعم از شوخ و جدی، توانایی خاصی در جذب توجه شاگردان دارند.

هوش مصنوعی: بازی بچه‌ها به زمین افتاده است. من هم آماده‌ام تا با خاکی که او بر رویش بازی می‌کند، همراه شوم و راهی برای آنها باز کنم تا بتوانند بازی کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که به جانم نیرو دهم، مانند پرنده‌ای از خاک من ساخته می‌شود، تا تیر اول را به جایی بزند و دیگر تیر را به جایی نرساند.

هوش مصنوعی: ای مگس، از کنار محبوب من دور نشو! من مانند تار عنکبوت در آنجا گرفتار شده‌ام. وقتی او بر روی لبش شکر می‌خورد، مرا هم با خود ببر!

هوش مصنوعی: اگر صبحگاهان می‌دانستم که چقدر شیرینی در وجود اوست، خود را به شکل مگسی در می‌آوردم تا با جرأت بر لبش بنشینم و آن شکر را بچشم.

هوش مصنوعی: هنگامی که آن زلف و چهره‌ی زیبا را در خلوت دید، دلش به دعا و نذر کردن مشغول شد، چرا که شب بود و به صبح نزدیک می‌شد.