هوش مصنوعی: من در گریه‌ام چون با آن مژه و اشاره زیبایت رو به‌رو می‌شوم، چه کنم؟ آیا باید از این خطر بگریزم؟ چه یک تیر، چه صد تیر، وقتی که آب از سر گذشت، دیگر نمی‌توان کاری کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از آن دین به باران بیاید و تیرش به سمت رهبری برود، همه ما خواهیم گفت که او دستور بده و عبور کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که نزد من برود تا خبری از تو بیاورد، وقتی تو را ببیند، جای تعجب است اگر باز هم به خبر رسانی باز گردد.

هوش مصنوعی: ای باد صبا، دامن آن زلف چه چیزی است که می‌کشی! خواهش می‌کنم، حاجت ما را برآورده کن؛ ما به دنبال خواسته‌امان آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از شهر در اثر آه و ناله‌ام دچار آتش شده است؛ به غریبان نگاهی کن تا دیگر بار آن آه‌ها را نزنیم.

هوش مصنوعی: ای اشک، قبل از اینکه از چشم‌هایت بریزی، حواست باشد که در برابر دیدگاه‌های اهل نظر قرار داری. ممکن است با بروز احساساتت، از نگاه آن‌ها دور بیفتی و مورد قضاوت قرار بگیری.

هوش مصنوعی: هیچ کس نتوانست از آن در عبور کند و تنها چیزی که برای غیر از اشک تو وجود دارد، خون دل گران‌بها است.