هوش مصنوعی: شاید به جای نادیده گرفتن بدی‌ها، بدی جدیدی را مرتکب شوی که از تو در برابر بدی‌های دیگر، خوبی و وفا شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از تو به من می‌رسد را از یاد نمی‌برم و با وجود آن، دل به امید اینکه بار دیگر مصیبت تازه‌ای از جانب تو به سرم آید، باز می‌کنم.

هوش مصنوعی: من سر خود را به پای تو گذاشتم، اما افسوس که سر دیگری ندارم تا به پای دیگری بگذارم.

هوش مصنوعی: من از تو فقط این را می‌خواهم که اجازه ندهی کسی جز من به در خانه‌ات بیاید.

هوش مصنوعی: تو چرا برای مرگ من دعا می‌کنی؟ زندگی‌ات باید دوام داشته باشد؛ به جای آن، دعا کن برای چیز دیگری.

هوش مصنوعی: هرچند که به تو نسبت داده می‌شود که مانند آفتاب می‌درخشی، تو در جایی دیگر هستی و آفتاب در مکانی متفاوت.

هوش مصنوعی: زیبایی واقعی طبیعی این است که من نمی‌توانم با هیچ ذهنیتی فراتر از دیدن آن چهره، به توصیفش بپردازم.