هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای برای وفای آن معشوق بی‌وفا گریانم که در شام و سحر، اشک‌های من به قدری جاری شده که درختی از آنجا سر برآورده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به جنگی اشاره می‌کند که در آن حمید با گروهی از دشمنان درگیر شده است. او از خاطرات جنگ و دوستی‌هایی که در آن زمان شکل گرفته یاد می‌کند و به یاد می‌آورد که چگونه با یکدیگر در برابر دشمنان ایستادگی کرده‌اند و پیروزی‌ها و شکست‌ها را تجربه کرده‌اند. این تصویر از همکاری و همبستگی در شرایط سخت زندگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و شگفتی یک زلف می‌پردازد که در هر گوشه‌ای از زمین می‌چرخد و با نسیم صبحگاهی، بوی خوشی را به گلزارها می‌آورد. به بیان دیگر، زلفی که بوی خوش و نیکویی دارد، به‌واسطه وزیدن باد، تاثیر خودش را در همه جا می‌گذارد و شکوفه‌ها و گل‌ها را سرشار از عطر می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی دل از شوق تو به سینه‌ام می‌زند، انگار سپری ساخته که آماده مقابله با تیرهای عشق توست. جانم در سینه‌ام در انتظار توست، مانند تیری که از دور به سمت جگر می‌آید.

هوش مصنوعی: عزت و وقار به تو می‌آید، زیرا زلف و خال او هر کدام در کنار چهره زیبا، هوس و آرزویی دیگر را در دل دارند.

هوش مصنوعی: ای چشم، با اشک‌های رنگین، چهره را ترسیم کن. تو چهره‌ای داری که آرزوی تصویر آن را داریم. اندیشه‌های ما را با طلا بنویس.

هوش مصنوعی: دو لب که همیشه خاموشی را حفظ می‌کنند، در دل خود رازی دارند که هیچ‌کس از آن خبر ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نامه شوق من بر دوش کبوتر سنگینی کند، پس تو نامه را بگذار و مرا در آغوش بگیر و به آنجا ببر.

هوش مصنوعی: در جنگ، او که صف را شکسته بود، به میدان رفت و سپرهایی ایجاد کرد که مانعی در برابر تیرها و کمان‌ها بود. عاشق نیز همانند او با سپر به میدان آمد و برای محبوبش جنگید.

هوش مصنوعی: چشم آن معشوق به قدری جذاب و تاثیرگذار است که حتی با یک نگاه هم می‌تواند دل را برباید و درد و رنج عشق را به راحتی از ما بگیرد.