هوش مصنوعی: امشب ای ماه روشنی‌بخش مجلس، درخشیده‌ای و می‌خواهم بگویی که چراغی از حسادت بکش و شمعی از غم خاموش کن.

هوش مصنوعی: چشم ما هنوز پر از خاک می‌شود، هرچند آن آستان از خاک جدا شده است. این نشان می‌دهد که فقیران همیشه با مشکلات و رنج‌ها روبه‌رو هستند.

هوش مصنوعی: من با جان ناچیزم در برابر موران درگاه تو به سر می‌برم و از تو می‌خواهم که عمرم را به من ببخشای، زیرا که زندگی من نیز هدیه‌ای کوچک برای موران است.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند حال من را در زلف و زیبایی‌ام ببیند، نشان خود را هم به او می‌زنم و می‌گویم که آیا تو هم مشابه من هستی یا نه.

هوش مصنوعی: این خیال زلف مانند حرف "دال" نیست که خالی باشد، زیرا از درون پر است. آن دهان تنگ مثل حرف "میم" نیست که از دل خارج نشود.

هوش مصنوعی: خیلی ناراحتم که تو را به بند می‌کشیم، چون با تیر کمان تو مرا هدف قرار داده‌ای. پس لطفاً این چنین به من نزدیک نشو.

هوش مصنوعی: هر کسی که به قد و قامتش نگاه نمی‌کند، باید به‌طور جدی هدف قرار بگیرد.