هوش مصنوعی: با وجود چهره زیبای تو، بهشت و حوری چه معنا دارند؟ هر چیز زیبا از دور، در مقابل تو کم‌رنگ و بی‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به ما نگاهی کن که فقط بر توست، نه بر حور و فرشته‌ای که به آن توجه داریم.

هوش مصنوعی: لب‌های تو بر دل من تأثیری مانند خنکای آب زلال و عطر کافور گذاشت.

هوش مصنوعی: چشم تو همیشه تشنه دیدن خون ماست و به همین خاطر مدام در حال انتظار و عطش است.

هوش مصنوعی: به خاطر نگاه‌های جذاب و دلربایت، من هیچ گناهی ندارم و همیشه در برابر عشق تو معذور و بخشوده هستم.

هوش مصنوعی: هر چه من بیشتر به تو نزدیک شوم، از دیدگانم دورتر می‌شوی و نور وجود تو کم‌رنگ‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به قدرت و دقت کلام شاعر دارد. شاعر با تشبیه قلمه‌اش به نیش زنبور، به تأثیرگذاری حرف‌هایش اشاره می‌کند. مانند نیش زنبور که به طرز دقیق و مؤثری عمل می‌کند، نوشته‌های او نیز اثرگذار و با عمق هستند. کیفیت کارش به اندازه‌ای بالا است که آثاری که از خود به جا می‌گذارد، به مثابه عسل شیرین و مفید است.

هوش مصنوعی: هر کس که از این عسل میوه شفا بگیرد، هرگز در غم و درد مبتلا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: شاید این شعر را بر روی دیده‌ها بگذارند تا تماشاگران آن را ببینند و لذت ببرند.