هوش مصنوعی: او هزار بار با شیطنت و ناز خود، دل مرا می‌سوزاند و می‌کشد، اما تنها یک بار شایستگی دارد که من نیز درخواست محبت او را بکنم.

هوش مصنوعی: من در آرزوی نگاهی از طرف آن محبوب هستم که مرا، مانند کبوتر، در چنگال خود بگیرد و به سمت خود بکشد.

هوش مصنوعی: من با خنده و شادی در برابر خطر ایستاده‌ام، مانند شمعی که در برابر شعله می‌سوزد و زیبایی‌ام را فدای آن می‌کند.

هوش مصنوعی: من به چه چیزی نیاز دارم وقتی که بوی عطر دوست در هوا پخش است؟ چون به یاد خط و خال زیبای او حسرت می‌خورم.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که درخت سرو بر روی خاک من رشد کند، در حالی که محبوبم به خاطر قد بلندی، چون صنوبر، مرا به آرزوی خود نمی‌رساند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دستانت به خون من آلوده شود، به زیبایی اشاره کن که بار دیگر نیکوتر از من کشته خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر مانند شمع عمرم به پایان برسد، بگو که کمال و زیبایی زندگی‌ام به حزن و غم من است که از سرم می‌گذرد.