هوش مصنوعی: وقتی خورشید از چهره زمان پرده‌برداری نمی‌کند، برای همین می‌خواهم در جامی از عقیق ذوب‌شده، شراب بریزم.

هوش مصنوعی: صدای ناله و شادی مست‌ها به او نرسید و اگر این صداها به او می‌رسید، دیگر کسانی که او را می‌دیدند، چگونه در خواب بودند؟

هوش مصنوعی: وقتی موزیسین غم او را با سازش به من رساند، از درد و ستمی که دیدم، مانند سازی که ناله می‌کند، صدا به گریه زدم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شاعر در این بیت به زیبایی و لطافت اندام محبوبش اشاره می‌کند. او می‌گوید که از جیب پیرهن او، زیبایی و نرمی آنچنان نمایان است که گویی قطره‌های عطر گل (گلاب) از تن شیشه‌ای می‌چکد. این توصیف نشان‌دهنده‌ی ظرافت و جذابیت تصویر است.

هوش مصنوعی: هرچند که از نظر شرع، ریختن خون کار نادرستی است، اما ریختن خون شراب در این مورد کاملاً صحیح و منطقی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بیایید به جان و دل خودتان توجه کنید، زیرا افرادی که در رنج هستند، به محبت و کمک شما نیاز دارند. در هر زمان که می‌توانید، به آن‌ها کمک کنید.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است نسیم خوشبو از باغ گل، عطری از زلف‌های او به همراه داشته باشد که به شوق و طراوت برسد؟

هوش مصنوعی: چرا باید تو را به چشمه‌ای که حیات می‌بخشد همراهی کنم، وقتی که خودم به خاطر لعل (دانه‌ای با ارزش) تو تشنه هستم و می‌خواهم سیراب شوم؟

هوش مصنوعی: اکنون که دوری و جدایی از تو به اوج خود رسیده است، من مانند کاسه‌ای که بر روی آب قرار دارد، از چشمانم افتادم.