هوش مصنوعی: از سمت ما چیزی زیبا به نظر می‌رسد. چه چیزی زیباست؟ وجود محبوب. و در پی او چیزی زشت نمایان می‌شود. چه چیزی زشت است؟ رقیب.

هوش مصنوعی: دل ما تحمل ناراحتی‌های دیگران را ندارد و هر کس غم خود را در دل ما می‌گذارد. ای طبیب، باید به کمک ما بیایی.

هوش مصنوعی: زمانی که سفره را برای دلسوختگان و گرسنگان می‌گستری، سهمی برای این گدای کوچک‌تر از خودت بیشتر قرار بده.

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو بر روی کسانی که در زحمتند، رحم کند، اشک‌های من مانند یک گوهر است که یتیم مانده و من نیز تنها و بی‌کس هستم.

هوش مصنوعی: اگر امام در محراب عبادت به روشنی چهره‌ات اشاره کند، آتش عشق در دل منبر شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه روحی به تن می‌آورم، مانند اینکه باد خوشبو و ملایمی از زلف تو می‌وزد و طراوتی به دنیا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دنیا همیشه در حال تغییر و ناپایداری است. ای باغبان، هر وقت که با کمال و زیبایی پیش می‌روی، باید بدانید که پرنده خوشخوان (عندلیب) از خار (درد و زحمت) بهتر است.