هوش مصنوعی: هر صبح که نسیم خوش از طرف کوی تو به وزیدن در می‌آید، جهانی با دل‌های نگران و آشفته به حرکت درمی‌آید و از جا بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که بر خاک تنم به کوی نو بیفتد، مگر اینکه این کار هم از عهده نسیم برآید؟

هوش مصنوعی: هرگز از این پس از کنار تو نخواهم رفت، زیرا هر کسی که در این کوی تو نشسته باشد، دیگر چطور می‌تواند بلند شود و برود؟

هوش مصنوعی: فتنه‌ها و شور و شوق‌ها از زیبایی و پیچیدگی زلف معشوق تو ناشی می‌شود، حالا چه بر اساس فریبندگی آن زلف باشد یا تأثیری که بر دل‌ها می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چه اشکالی دارد اگر تو با ما بنشینی و خوش بگذرانی، شاید این بار غم از دل ما بیرون برود.

هوش مصنوعی: نگذار که فکر کنی بیچاره کمال از در تو به مصیبت دور خواهد شد، بلکه بدانی که باز هم بعد از آن، بدی و جفای او سر خواهد زد.