هوش مصنوعی: من از خاک راه آن محبوب همیشه کم دارم، مثل گدا که برایش احترام قائل می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای رهبر راه عشق، مرا به کیمیای محبت آشنا کن، زیرا چشمان من سخت آرزوی دیدن خاک پای آن محبوب را دارند.

هوش مصنوعی: هر بار که می‌نوشم از جامی که به یاد تو پر کرده‌ام، هزار بار از آنچه جم دارد بهتر است.

هوش مصنوعی: دل من برای تو تنگ شده است، اما چرا می‌خواهی که در این احساس تنگنا عمل خوبی انجام ندهی، مثل کسی که از درد و غم فرار می‌کند و به عدم پناه می‌برد؟

هوش مصنوعی: اگر زیباترین لباس به چشم کسی نبیند، چنان که آینه‌ای که نم دارد، به چه کسی می‌تواند جلوه کند؟

هوش مصنوعی: از تعجب و شگفتی خط نوشته تو مانند قلمی است که در دست فرشته ای قرار دارد و او با آن بر روی انگشتانش نوشته می‌زند.

هوش مصنوعی: چرا کمال و زیبایی بر سر کوی تو فرار کرده است؟ چرا آهوی حرم باید از سگ نگران باشد؟