هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو را نبینم، زلفی که پر از زیبایی و جذابیت است، شب من هرگز به پایان نمی‌رسد و هیچ‌کس آفتاب را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: بر روی گونه‌های تو حالتی از خواب و مستی وجود دارد و چشم‌ها نزدیک dawn در پی آن حالت خواب آلود به دلخواه می‌روند.

هوش مصنوعی: دندان شانه به آرامی بر روی آن چین و زلف می‌لغزد و نام او حقیقتاً خطا نبود که ما او را مشک خالص نامیدیم.

هوش مصنوعی: گفتی پس از اینکه تو از دنیا رفتی، دیگر به ستم و بی‌رحمی ادامه نخواهم داد. اما ای عمر ناگزیر، چرا اینقدر سریع در گذر هستی؟

هوش مصنوعی: عشق و جذبه چهره و لب تو باعث شده که دل من به شدت رنج ببرد، به‌طوری‌که در نتیجه‌ی این احساس، اشک‌هایم به شکل آتشین و نمکی همچون کباب در می‌آیند.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو همیشه اشک‌ها را به رنگ خون در می‌آورد، همان‌طور که نقاشان با رنگ قرمز آثار خود را می‌سازند.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌هایی که بر روی چهره‌ی شخصی نقش بسته، به گونه‌ای زیبا و پرمعنا باشد، تو می‌توانی با چشمانت آن را بخوانی و درکش کنی.