هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانیم در خواب آرامی داشته باشیم و جایی جز در آستان محرومان را نمی‌توانیم سراغ بگیریم.

هوش مصنوعی: چشمم در شب‌ها مانند ستاره می‌درخشد، اما اگر در خواب بروم، آن‌گاه ناله و غم ما در آسمان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: صوفی در حضور تو هیچ عذری نمی‌آورد، حتی اگر جانش را بگیرد، چون تا تو در میان نباشی، نمی‌تواند از بهای جانش سخن بگوید.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که دلی به اندازه دل تو داشته باشم و آن را در کنار خود بگذارم، در حالی که از تیر عشق تو جراحت‌های زیادی بر آن وجود دارد؟

هوش مصنوعی: دل را از تو جدا کردن و به دیگری سپردن، چیزی فراتر از عقل است و در ذهن هیچ کسی نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: من به چشم تو عشق می‌ورزم و آن نگاه نافذت را نیز، اما آزار دوستانم بر دلم سنگینی نکند.

هوش مصنوعی: دوستی که دارای ویژگی‌های عالی و انسانی است، باید عشق و محبتش را با دیگران تقسیم کند. عاشق بودن به تنهایی کافی نیست و باید این احساس را به دیگران منتقل کند. اگر کسی فقط به خود و احساساتش فکر کند، مانند باران نمی‌تواند بر زمین خشک تاثیر بگذارد.