هوش مصنوعی: اگر لب‌ها و سخن این شخص مانند شکر باشد، پس چه چیزی می‌تواند در برابر زیبایی و درخشش چهره‌اش که مانند ماه است، بگوید؟

هوش مصنوعی: پس از بررسی‌های دقیق، عقل نتوانسته است وجودی را به طور کامل درک کند و به نوعی در میان این معما دچار سردرگمی شده است.

هوش مصنوعی: اگر گلی به نرگس نزدیک شود، در حالی که تو مست و بی‌خبر از آن هستی، آن فرد نابینا چه می‌تواند بگوید؟

هوش مصنوعی: من خودم را درک کردم که آن ستمگر هیچ نمی‌داند از درد پنهانم، وقتی شب برمی‌دارد و صبح زود آه می‌کشم، پس چه می‌گوید؟

هوش مصنوعی: متوجه شدم که آن درخت گل به من اجازه نمی‌دهد که به خود میوه دهد. پس اگر از دور به آن نگاه کنم، چه چیزی می‌تواند بگوید؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به نوعی کنایه می‌زند که اگر بخواهد از عشق و کشتن دل‌ها سخن بگوید، برعکس به رقیبانش می‌پردازد و در مورد خبرهایی که درباره‌اش می‌رسد، تردید دارد که معنایش چیست.

هوش مصنوعی: دشمن می‌گوید که به عقل و دانش نمی‌توان به کمال رسید، زیرا تو از جهتی و من از جهتی دیگر به دنبال کمال هستیم. حالا باید ببینیم او چه می‌گوید.