هوش مصنوعی: هرچند که تو با من بدرفتاری کنی، اما تو سلطان هستی و من فقط یک بیچاره‌ام؛ پس چه کسی به نیابت و درخواست کمک به تو مراجعه کند؟

هوش مصنوعی: وقتی به سمت تو سلام می‌فرستم، مانند این است که باد نمی‌تواند اطراف تو بپیچد و آزادانه حرکت کند.

هوش مصنوعی: ما به قدر کافی برای سلامتی و خوشحالی تو دعا می کنیم، تا اینکه از ناراحتی و اندوهی که در دل داری، شاید دشنامی به ما داده شود.

هوش مصنوعی: بفرست بویی از گل صبحگاهی که پیرهنی می‌دهد، زیرا که به خاطر حسد آن، مانند غنچه زیر لباس پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دل، نگران نباش که از چشمان ما خون می‌ریزد. خوشحال نباش، زیرا این درد و مشکلات به تو هم خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر به زلف او گوش ندهی، صحبت از بوی خوش مشک نیز بی فایده است، حتی اگر داستان خاک پای او را هم بیان کنند.

هوش مصنوعی: آنچه که از آتش دل و احساسات عمیق من رفته، رفت؛ حالا پس از اشک‌هایی که ریختم، برو ببین چه چیزی باقی مانده است.