هوش مصنوعی: به دل‌ها تیر نزن و از روی حسد ما را آزار نده، زیرا از چشمان تو چنان زخم‌هایی به ما می‌رسد که قابل شمارش نیست.

هوش مصنوعی: ما در غم فراق تو در حال نبرد هستیم و نبودن زلف و لبهای تو بر ما تاثیر گذاشته است. امروز نیاز داریم که این موضوع به ما کمک کند.

هوش مصنوعی: ای رقیب، چه لزومی دارد که از تو آبرو ببرم و پای من را به لرزه درآوری؟ لطفاً باغبان، یک لحظه ما را در کنار سرو خود رها کن.

هوش مصنوعی: دل ما همیشه به سمت چهره نیکوی تو می‌کشد و این احساس عجیب و غریب به ما اجازه نمی‌دهد از آن خطی که به سوی تو کشیده شده، دور شویم.

هوش مصنوعی: مرغ‌های چمن به خاطر ناله‌ها و گله‌های من در شب‌ها نمی‌خوابند، زیرا غم جدایی از آن سرو بلند قامت در دل من سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از وادی عشق تو بر کفن خود گردی بپاشم، به یقین در روز قیامت در برابرم درهای بهشت را خواهند گشود و بر خاک قبرم رحمت نازل خواهند کرد.

هوش مصنوعی: کامل بودن این ریش به چیزی که بتواند آن را بپوشاند بستگی ندارد. این زخم که از بدو شروع به زندگی به ما رسیده است، تا ابد ما را می‌سوزاند.