هوش مصنوعی: اگر بر در او حاضر می‌شدم و چهره‌ام را که پریشان و غمگین است آرام می‌کردم، می‌توانستم این جان رنجور و خسته را بی‌غم و آسوده کنم.

هوش مصنوعی: خاکی که زیر پاهای توست برای من ارزش بیشتری دارد از آنچه مردم به خاطر سود و منفعت دوست دارند.

هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو به خاطر اندوهی بسوزد، برای من که درد دل دارم، راحت می‌توانم تحمل کنم که از دودی جفا ببینم.

هوش مصنوعی: اگر بار گران دل محمود را بر پشت کوه‌ها بگذاری، توجه ایاز به ناله‌های بی‌طاقت‌ها سنگین خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر یک شب به من بپیوندی و دستت را در دستانم بگذاری، به یاد تو با غم‌های فراوانی که دارم، حساب و کتابی می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که از عشق تو کسی رنجیده خاطر شده بود، امروز با مهربانی و kindness خود، دل‌های ناراحت را آرامش بخشیدی و یاران را راضی کردی.

هوش مصنوعی: اگر در عشق کمال داری، وقتی که در برابر من هستی، سوز جانت باید شبیه بویی باشد که از سوختن عود در آتش برمی‌خیزد.