هوش مصنوعی: شب به سمتمان می‌آید و آن ماه زیبا را می‌خواهد. چشم‌ها را با مژگان نرم پاک کنید تا راه را ببینند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به دور و بر نشینان نظری می افکنی، چشم و مژه‌ها با نظر تو به پا می‌خیزند و مانند آب و جارویی، صومعه و خانقاه را تمیز می‌کنند.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم از تو چیزی بخواهیم که خارج از توان و مقام تو باشد. تو به قدری بزرگ و باارزش هستی که نمی‌توانی در بازی‌های دنیوی شرکت کنی.

هوش مصنوعی: جانهامان را بیشتر از این نسوزان، چرا که وقتی علامت دود برخواست، سرم را به آتش نزن.

هوش مصنوعی: مرغ سحر بدون نیاز به صدا زدن بیدار است و دل آگاه خود به تنهایی از روی عشق و معرفت متوجه می‌شود.

هوش مصنوعی: زاهدی که به دنبال گفتگو با ماست، بهتر است که از آن بگریزد، زیرا توانایی مقابله با چالش‌های سختی که ما ارائه می‌دهیم را ندارد. او در برابر مشکلاتی مثل شیران ناتوان است.

هوش مصنوعی: عاشقان به زلفی که باد شب را بلند کرده، اهمیت نمی‌دهند که شب کوتاه باشد.

هوش مصنوعی: اگر کمال با لحن زیبا و شورانگیز شعر بنویسد، دفتر اشعارش رنگین و جذاب خواهد شد. اگر هم بخواهد با احساسی عمیق و سرخ بنویسد، باز هم آثارش زیبا و دلنشین خواهد بود.