هوش مصنوعی: هیچ کس هرگز از لذت شیرینی تو سیر نمی‌شود و هیچ مگسی هم از شکر خالص سیر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ما با دل شکسته و غمگینی به خیابان تو می‌آییم، زیرا در این سفر، شادی‌ای است که هنگام عبور از کنار کعبه، صدای مستانه‌ی دور را می‌شنویم.

هوش مصنوعی: به صبح بگویید که به موقع دم نزن؛ امشب شبی است که به هم رسیدن و وصل است، پس نفس خود را نگه‌دار.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو که مانند شب تار شده، باعث شده است که زاهدان و عابدان با پوشیدن لباس‌های پشمی خود از دنیا بی‌نیاز شوند و به شدت به تو توجه کنند.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم آینه‌ای در برابر رقیبان بگذارم تا تمام ضعف‌ها و نواقص آنها را ببینند و از خودشان شرمنده شوند.

هوش مصنوعی: این بیت به حسرت و افسوس اشاره دارد. گویا چشم‌ها نمی‌توانند به زیبایی چهره محبوب نگاه کنند، و این حالت به نوعی کمبود و تنگی فضا را یادآوری می‌کند. مانند آنکه در یک خوان (میز غذا) که باید پر از نعمت باشد، اما به خاطر محدودیت‌ها و کمبودها، این حس زیبایی و لذت به چشم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که بلبل زیبایی و کمال آن سر کو را دید، تصمیم گرفت که وطن خودش را ترک کند و وقتی چمن را دید، قفس را رها کرد.