هوش مصنوعی: دل همواره به یاد تو می‌سوزد و هر ثانیه حسرتت را احساس می‌کند. پس ای معشوق، دلی از عشق خود به من بده که به یاد تو دلسوخته‌ام.

هوش مصنوعی: چرا باید کسی که با زلف مشکین تو گردن کشیده، به تو بی‌احترامی کند؟ تو که بویی دلنشین و خوش از عطر عنبر داری.

هوش مصنوعی: نگرانم که دل ضعیف من به ابروی تو آسیب بزند، مثل اینکه از جایی بلند بیفتد و شیشه بشکند.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات عقل و دین را از من ربود و در شب روشنایی، ارزش واقعی را یافت.

هوش مصنوعی: اگرچه لب و دهان تو زیباست و پر از لطف، ما نگاه‌مان به نگین خاتم تو خیره مانده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به وجود درهایی در کشتی شعر خود اشاره می‌کند که قصد دارد آن‌ها را به پیشگاه پادشاه ببرد. هدف او این است که از پادشاه بخواهد تا گنجینه‌ای را به بنده‌اش هدیه دهد. به نوعی، شاعر به دنبال دریافت هدیه‌ای ارزشمند از پادشاه است.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه از تو بخواهد که کشتی‌ای برای سفر آماده کنی، باید بی‌درنگ آن را به دریا روانه کنی.