هوش مصنوعی: چشمان تو که با احتیاط به من نگاه کردند، مرا سرمست و گیج کردند و به سوی کسانی که اهل فکر و درک‌اند، کشاندند.

هوش مصنوعی: خرقه‌ای که به یاد عزیزم پوشیده‌ام، با عشق هر بار در رنگی جدید جلوه‌گر می‌شود و مرا دگرگون می‌کند.

هوش مصنوعی: قبل از دیگران، پیاله‌ای پر از شراب به من داده‌اند. آن پیاله‌ای که هنوز خالی نیست، پیاله‌ای از منبع دیگری است.

هوش مصنوعی: هرچند باده نوشیدم، اما هنوز به لب او تشنه‌ام و این تشنگی باعث می‌شود که حس شیرینی و شکر بیشتری را در خود احساس کنم.

هوش مصنوعی: به زودی حالتی خوش و سرمستی به من دست می‌دهد و صدای روشنی از عالم غیب این خبر را به من می‌رساند.

هوش مصنوعی: اشکم به خاطر قربانی کردن قدم‌های محبوبم، به چشمان مردم نگریست و به دامنم گوهری آورد.

هوش مصنوعی: به دنباله حال دل خود می‌گشتم و نشانه‌ای پیدا نمی‌کردم، اما ناگهان بوی نسیم مانند بوی یار را حس کردم و این خبر را از عمق جانم دریافت کردم.

هوش مصنوعی: عشق و محبت، زندگی‌ام را به شیرینی لب‌های معشوق وابسته کرده است، اما جدایی و غم‌های آن، دردهای عمیق و رنج‌هایی مانند خون دل برایم به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: شراب بی‌نرگس تو مرا مست کرده و بوی مشک بدون گیسوی تو برایم دردسر به همراه آورده است.

هوش مصنوعی: مست و شیدا همچون نرگس، ساقی می‌تواند باشد. چه کمالی دارد که آن می شیرینی چون شکر به من هدیه کند.