هوش مصنوعی: دلم بدون غم تو خوش نیست. ای دل، نیک می‌دانی که جز غم چیزی برای ما مقدر نیست.

هوش مصنوعی: ما دردی در دل داریم که گویای آن، خشکی دهان و تشنگی‌مان و اشک چشمان‌مان است.

هوش مصنوعی: ما بی‌بضاعتانی هستیم که در پی دلتنگی‌ات زندگی می‌کنیم و به خاطر غمت، هیچ چیز در این دو جهان برای ما ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو در آتش درد دل ما را می‌سوزانی، بوی تو از خاکستر ما همچنان متصاعد خواهد شد.

هوش مصنوعی: از روزی که تو به رقیب گفتی این گدا کیست که هیچ‌گاه از در ما نمی‌رود، من خود را در جایگاه شاهی می‌بینم.

هوش مصنوعی: دل ما گم شده و کسی را نمی‌یابیم که زحمت بکشد و خبر از معشوق ما بیاورد. فقط باد را داریم که در این عالم می‌وزد.

هوش مصنوعی: قیمت کلام ما را بدان که همین لحظه است که جدایی تو از خانه‌ات برای ما دردسرساز شده است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که زیبایی روی تو را می‌بیند، صاحب‌نظران دیگر نمی‌توانند عذر و توجیهی برای خود بیاورند و ناچار به سرزنش می‌شوند.

هوش مصنوعی: زیبایی صورت تو آن‌قدر بی‌نظیر است که هر هنرمندی که بخواهد آن را روی کاغذ ترسیم کند، از کمال گل‌ها هم فراتر می‌رود و نسخه‌ای از حسن را از دفتر ما انتخاب می‌کند.