هوش مصنوعی: اگر زلف خود را به شیطنت و بازی رها کنی، همه ما را که سر به زیر هستیم، زیر پا خواهی کرد.

هوش مصنوعی: گفتی که چهره‌ات را به من نشان خواهی داد و از لب‌هایم کامت را می‌چشم. این کار لطف و محبت است، اما مهر تو این کارها را کجا انجام می‌دهد؟

هوش مصنوعی: به شوخی و با آرامش از آتش دل بر خیز، و همواره در دل به نیایشی بپرداز و در نگاه دیگران به جا و محترم باش.

هوش مصنوعی: من آن بادیه‌نشین نیستم که از تو گله کنم؛ اگر تو هم بخواهی با کمال قدرت به من آسیب بزنی، من در برابر آن سکوت می‌کنم و هیچ ناله‌ای نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: ای رقیب، تو که به عشق‌ورزان آسیب می‌زنی و به آن‌ها بی‌رحمی می‌کنی، برعکس تو باید بدانی که عشق واقعی به آنها وفاداری و محبت بسیار می‌دهد.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال زیبایی چهره‌اش را دیده‌ای؟ ای چشمانم، چرا بعد از این زیبایی به گریه می‌افتی و ماجرا را به این نقطه می‌کشی؟

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که همیشه اشتباهاتی وجود دارد که ممکن است بر سر یک مسئله ساده ایجاد شوند. تعجب آور است که با وجود اینکه تنها یک نکته برجسته وجود دارد، باز هم در آن نکته‌ی ساده دقت کافی نمی‌شود و اشتباهات زیادی رخ می‌دهد.