هوش مصنوعی: اگر به آینه دست بزنی و به خودت نگاه کنی، دستت را از عشق ورزیدن به اهل نظر و صاحب‌نظران برمی‌داری.

هوش مصنوعی: به خودت ننگر که چطور از درون تو دود بالا می‌رود. آیا از ما شرمنده‌ای که به بلندی نگاه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: روز وصالم که با شب جدایی مقایسه می‌شود، جانم را به شدت می‌سوزاند؛ مانند آتش که وقتی به کشت زراعی نزدیک می‌شود، شعله‌ورتر می‌شود.

هوش مصنوعی: آتش از سر می‌گذرد، اما خرمن دل سوخته را نمی‌سوزاند، زیرا در مسیر دل‌های سوخته، زندگی ادامه دارد.

هوش مصنوعی: من جان و سرم را به پای تو نثار می‌کنم، زیرا اگر روزی به خاک تبدیل شوم، باز هم به تو تعلق دارم.

هوش مصنوعی: از خون شیشه دل‌ها پروانه‌ای به دور لب تو در پرواز است. امیدوارم که این فرصت نصیبت شود که این شراب را به طور کامل بنوشی.

هوش مصنوعی: زاهد، که به ظواهر دینی مشغول است، از زیبایی‌های وجود تو غافل و به خود مغرور شده است. او به جای اینکه حقیقت را ببیند و درک کند، فقط به خود می‌نگرد و از دیدن زیبایی‌های واقعی ناامید است.

هوش مصنوعی: به شخص بازرسی که خبر از من دارد بگوید که من از طرف یک نفر آمده‌ام و تو از این موضوع بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: هر کسی می‌تواند برای دوستش جانش را فدای او کند، ولی تو چه کار می‌کنی که نمی‌توانی جان خود را فدای او کنی؟