بسیار غلط دارد 

گر باد سوی خاک من آرد ز تو بویی

چون زلف تو ام جان دمد از هر سر مویی

شیرین زمانی تو من و دل شده فرهاد

کز دیده روان ساخته ام سوی تو جویی

گویی دل ما گو شکن آن زلف چو چوگان

من باز تراشم ز سر از بهر تو گویی

غیرت برم و باز کنم دیده خود را

از روی تو چون باز کنم دیده به رویی

در مجلس اهل نظر امروز ز مستان

جز غمزه تو نیست دگر عربده جویی