هوش مصنوعی: اگر از شاخ حکومت گلی می‌چیدم، نسیمی از سمت تو به گوشم می‌رسید.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی به رایحه‌ای دلپذیر جانم را خریداری می‌کرد، من نیز خود را به آن خوشبختی می‌فروختم.

هوش مصنوعی: اگر سگی از سوی تو به من برسد، از آن در می‌پرسم که آیا تو در آنجا هستی یا نه.

هوش مصنوعی: من از شیرینی صد شکر دهان و لب خود را شستشو می‌زنم و فقط دور پای او را بوسه می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو مثل موهایت باشد، آنگاه من هم دور چهره‌ات می‌چرخیدم.

هوش مصنوعی: من شب و روز در اندیشه عشق خود بودم و با مهربانی به چهره‌ام محبت می‌ورزیدم.

هوش مصنوعی: اگر به آتشکده بروم و زیبایی بتان را ببینم، به شکلی نو و تازه، نوری از چهره‌شان به من می‌تابد.

هوش مصنوعی: اگر تو زلف خود را به دور من می‌بستی، من در آتشکدهٔ محبت تو به پرستش بت‌ها مشغول می‌شدم.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر آن نگاهی که می‌کنی، مست و سرگردان شوی، به خاطر زیبایی‌ات به اوج کمال می‌رسی، مانند وقتی که چشمانت در حالتی خاص به محراب می‌نگرند.