هوش مصنوعی: یک پزشک برای درمان عاشقان آمده است، بیایید بگذارید که بی‌دردی چه عذابی دارد. چه نیازی به دارویی از این رحمت دارید، که با یک ذره گرد و غبار هم می‌توان آن را یافت؟

هوش مصنوعی: راه عشق را پیش بگیر و مانند درختی برای دردمندان باش، زیرا بدون عشق و بی‌دردی نمی‌توان به مردانگی واقعی رسید.

هوش مصنوعی: اگر لباس تو به خاطر غم و اندوه زرد شد، بدان که مانند طلاست، زیرا طلا وقتی به رنگ سرخ در می‌آید که عاشق در عذابی از دلش رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای دل، به جز خون و غم مزگان، چیزی از تو دور نرفته است. آیا تنها کار تو در زندگی، آزردن درویش با ریشی است که درونش درنهاده‌ای؟

هوش مصنوعی: اگر در هدفت از عبادت و نماز خیانتی وجود دارد، بهتر است از هر سجده‌ای که به قبله می‌کنی، درگیر خود را بازنگری کنی و به نیت خود دقت بیشتری داشته باشی.

هوش مصنوعی: من رنگ چهره‌ام را بر اثر غم و دوری از تو زرد کرده‌ام و اگر روزی از من بپرسند که در زندگی چه چیزی به دست آورده‌ام، تنها می‌توانم خاک سرزمین تو را نشان دهم.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که بدون یاری دیگران باشد، نباید انسان را خوشحال کند. چرا که تنها کسی که درد و رنج را می‌فهمد، خود فردی است که این درددلی را تجربه کرده است.