هوش مصنوعی: تو از نگاه من دور شدی و به دل دیوانه‌ام راه یافتی، از جلو چشم‌ها رفتی و به خلوت خانه‌ات پیوستی.

هوش مصنوعی: دلت می خواست به خاطر خوبی‌ها و ارزش‌ها، به دنیای آرامش و زیبایی بروی، اما در نهایت به سمت مکان‌های خالی و بی‌حالی رفتی.

هوش مصنوعی: ای نسیم، چرا با این همه شتاب در زلف او مثل شانه حرکت کردی و به دل او راه پیدا کردی؟

هوش مصنوعی: دل، به سوی او می‌رفتی و او تو را به خود مشغول کرد، اما وقتی به هوش آمدی، او غایب شده بود و تو در حالتی بی‌تابی به سر می‌بردی.

هوش مصنوعی: شما مانند یک مور که از ضعف به زمین می‌افتد و دوباره برمی‌خیزد، به سمت دشواری‌ها و چالش‌ها رفته‌اید.

هوش مصنوعی: اگر به کعبه رفتی و به یاد خدا بودی، پس هنوز هم در دل تو نشانه‌های عشق و محبت وجود دارد. اگر به محلی دیگر بروی و به معبود خودت توجه نکنی، هیچ فرقی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تو با کمال و زیبایی به در خانه‌ای رسیدی که همیشه مورد ستایش و تحسین قرار می‌گیرد، و این مسیر را با روحیه‌ای شجاعانه و مردانه پیمودی.