هوش مصنوعی: بر لب سرخ تو، خط سبز مانند نشانه‌ای از پیروزی است و بر صورتت، خال زیبایی همچون نشانه‌ای از خوشبختی و سعادت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: حضور و زیبایی چهره‌ات، همه جا را روشن کرده و به دنیا نور می‌بخشد، مانند این است که عادت طلعت خورشید، جهان را درخشان می‌سازد.

هوش مصنوعی: تمام جهان به تماشای تو خوشحال هستند، زیرا دیدن تو مانند عید نوروز و گل‌هایی است که در این روز شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل بیچاره همیشه به خاطر تو شکسته و پر از درد و رنج است؛ چون تیرهای مژگانت به قلبم می‌زنند و این دلدوزی همواره ادامه دارد.

هوش مصنوعی: روزی دل من به زلف تو وابسته شد و حالا دل بیچاره‌ام را ببین که چقدر آشفته و بی‌قرار است.

هوش مصنوعی: در کنار قبر من درنگ کن و اشک نریز. روشنایی شمع بیش از این غم و تاسف برای من خاکی بهتر است.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که وقتی کسی مهارت یا ظرفیت لازم برای چیزی را پیدا کند، دیگر نمی‌تواند از آن دور شود. مانند پرنده‌ای که به دست کسی عادت کرده و نمی‌تواند از او جدا شود. به این معناست که وابستگی به آن مهارت یا آموزش وجود دارد و فرار از آن دشوار است.